عبدالحسین دیبا
معروف به وكیلالملك، در 1267 در تبریز تولد یافت. پدرش ترابخان وزیر خلوت از اعیان و اشراف و مالكین عمده آذربایجان بود و در دربار مظفرالدین شاه مقامى شامخ داشت. عموهاى وى چون نظامالعلماء تبریزى، عبدالحسین پس از انجام تحصیلات مقدماتى در تبریز براى ادامهى تحصیلات به اروپا اعزام شد و در رشتههاى اقتصاد و علوم سیاسى درس خواند و پس از فراغت از تحصیل، به سمت اتاشه افتخارى در سفارت ایران در پاریس مشغول خدمت شد. چند سالى در پاریس اقامت داشت تا به ایران بازگشت و چون غالب منسوبین نزدیك او در وزارت امور خارجه مصدر مقامات حساس بودند، او هم با سمت قنسولى به بادكوبه رفت و مدتى در آن سمت باقى بود. چندى هم در استانبول اقامت داشت و كنسولگرى ازمیر را اداره مىكرد و بعد به تهران بازگشت. چندى در وزارت خارجه مصدر خدماتى بود تا به وزارت مالیه انتقال یافت و به ریاست اداره امتیازات منصوب شد. بعد از خلع قاجاریه و سلطنت رضاشاه كه مآلا تیمورتاش به وزارت دربار منصوب و مرد قدرتمند ایران شد، نظر به سوابق دوستى و نزدیكى با دیبا، او را به دربار پهلوى برد و ریاست محاسبات دربار را به او سپرد. ضمنا تیمورتاش و دیبا آنقدر به هم نزدیك شدند كه شب و روز را با هم به سر مىبردند. تیمورتاش به هیچ میهمانى یا مسافرت داخلى و خارجى بدون حضور دیبا نمىرفت. در تمام مسافرتهاى سالیانهى او به اروپا، دیبا همراه او بود. این نزدیكى موجب مىشد افرادى كه با تیمورتاش كار دارند به او متوسل شوند و او نیز حاجت آنها را برآورده مىكرد.
در دورهى هفتم و هشتم مجلس شوراى ملى، دیبا با كمك تیمورتاش به وكالت مجلس شوراى ملى انتخاب گردید ولى شان خود را بالاتر از این مىدانست كه در جلسات مجلس شوراى ملى شركت كند و در همان وزارت دربار مشغول كار بود و مقام و موقعیت ممتازى براى خود بوچود آورده بود. این نزدیكى و تقرب به تیمورتاش كه طبعا نزدیكى به شاه بود، موجب گردید براى انجام بعضى از تقاضاهاى ارباب رجوع، وجوهى گرفته و تقریبا دیبا كارچاقكن تیمورتاش شده بود. وقتى ستارهى بخت تیمورتاش در حال افول قرار گرفت، رضاشاه اول عبدالحسین دیبا را اخراج كرد و به جرم اخذ رشوه از شخصى به نام امیرمنصور فرزند سپهدار رشتى براى وكالت مجلس او را به محاكمه كشیدند. سرانجام محكوم به ده ماه حبس مجرد شد. براى طى دوران محكومیت به زندان ملایر انتقال یافت. پس از خاتمهى دوران محكومیتش آزاد نشد و سالها در زندان باقى ماند تا اینكه در سال 1318 در سن 51 سالگى در زندان ملایر جان سپرد.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
